Öyle bir olay yaşandı ki insanların karanlık yüzüne ve hayvanların vicdanına şahit olduk.
Terk edilmiş bir alanda, yiyecek bulmakta zorlanan başıboş köpekler dolaşıyordu. Açlıktan bitap düşmüş bu hayvanların arasında yaşamak zaten yeterince zor bir durumken, oraya sakat bir kuzu bırakıldı.
Bir grup insan, yürüyemeyen bu zavallı hayvanı bilinçli bir şekilde köpeklerin önüne atmış. Kuzu sakat olduğu için canlı bir şekilde köpekler tarafından yenilsin diye…
Çöplükteki köpekler, insanların düşündüğü gibi kuzuyu bir av olarak görmedi. Onun etrafında toplandılar, ama onu parçalamak için değil, korumak için. Aç olmalarına rağmen, kuzuyu yemeye çalışmadılar. Aksine, onu kendi yavrularını korur gibi çevreleyip, adeta annelik yaptılar.
Bu anlara tanık olan duyarlı bir kişi, yaşananları fark edip hemen müdahale etti. Kuzuyu köpeklerin arasından aldı ve güvenli bir yere götürdü. Tüm bu süreç, kameraya kaydedildi ve sosyal medyada paylaşıldı.
İnsanlar, genellikle hayvanları içgüdüleriyle hareket eden varlıklar olarak görür. Onları yalnızca avlanma, beslenme ve hayatta kalma içgüdüsüyle yaşayan canlılar olarak tanımlarlar. Bu olay, bizlere bir kez daha hayvanların da merhamet duygusuna sahip olabileceğini ve bazen insanların gösteremediği şefkati gösterebildiklerini kanıtladı.
İnsan olmak sadece bir biyolojik tanım mıdır, yoksa merhamet, vicdan ve ahlak gibi değerlerle mi anlam kazanır?
Bizi gerçekten "insan" yapan şey nedir? ve eğer aç köpekler, bir kuzuyu yemek yerine ona annelik yapıyorsa, asıl "insanlık" kimin içinde daha fazla?
