Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Özgür Özel’in İstanbul’da uğradığı saldırıya uğradı.
Henüz olayın sıcaklığı geçmeden, akıllarda yalnızca bir soru değil, birçok soru dolaşıyor. Olayın kendisinden çok, ardındaki detaylar üzerinde durmak gerek.
Öncelikle şu açık: Saldırgan, Özgür Özel’e çok yakın bir mesafeden vurdu. Fiziksel mesafeden bahsediyorum. Korumaların orada bulunmasına, güvenlik önlemlerine rağmen nasıl bu kadar yaklaşabildi? Bu kişinin geçmişine baktığımızda, 21 yıl önce iki çocuğunu vahşice öldürdüğü bilgisi karşımıza çıkıyor. Sahi, böylesine bir suç geçmişine sahip biri nasıl olur da serbest kalabiliyor? Nasıl oluyor da bu kadar elini kolunu sallayarak toplumun içine karışabiliyor?
Ama asıl sorulardan biri daha çarpıcı: Saldırgan, Özel’e saldırmadan önce “Ben Osmanlı torunuyum” demiş. Evet, Osmanlı torunuyum… Bu cümle her geçen gün bir kesimin ağzında daha çok yer buluyor. Osmanlıya bir yönelme var.
Osmanlı, her ne kadar büyük bir imparatorluk olarak anılsa da, özellikle son döneminde bilime, ilerlemeye, halk iradesine kapalı bir sistemin sembolüdür. Babadan oğula geçen bir yönetim biçimi, halkın söz hakkının olmadığı bir düzen… Bugün övülen o sistem, aslında halkı dışlayan, sorgulamayı bastıran bir yapının ta kendisiydi. Saraylarda kurulan harem düzeni, halktan kopuk bir yönetim anlayışı, çağ dışı kalan bir devlet mekanizması...
Osmanlı’nın çöküşü bir tesadüf değildi yani, tarihsel bir zorunluluktu. Çünkü zamanla uyum sağlayamayan her yapı gibi o da yıkıldı.
Şimdi bir kesimin bu zihniyeti yeniden kutsaması düşündürücü. Osmanlı'nın "torunları" olmakla övünmek, çağdaş bir cumhuriyetin değerlerini göz ardı etmek anlamına mı geliyor? Cumhuriyet, halkın iradesini esas alır. Seçmeyi, seçilmeyi, eşit yurttaşlığı… Ve bu değerleri hedef alan her tür saldırı aslında sadece Özgür Özel’e değil demokrasiye, halk iradesine, geleceğimize yapılmıştır.
