Bu şiirimde dünyanın boş bir hayal ve yalan olduğunu anlatmaya çalıştım. Çünkü ne yaparsak yapalım, nasıl yaşarsak yaşayalım dünyanın sonu gelecek ve hepimiz bir gün bu dünyadan göçüm gideceğiz. Benim bildiğim bu dur ve kim ne derse desin bunun ötesi yoktur. Güz gülleri açsalar bile tez zamanda bir gün solacaklardır.
Nere gitsem arayıp da buldular
Bütün umutlarımı benden çaldılar
Güz gülleri bile açıp açıp soldular
Ümitlerim çiçek açmadı benim.
Ömür geçti bahar geçti yaz geçti
Açan güz gülleri derdimi eşti
Artık deli gönül her şeyden geçti
Bu dünyada gözüm kalmadı benim.
Bülbül gibi çok bekledim dallarda
Baka, baka gözüm kaldı yollarda
Takatim tükendi boranda kar da
Dünyadan umudum kalmadı benim.
Babam gitti anam gitti ardından
Hayat beni hançerledi sırtımdan
Hayat ben usandım senin şartında
Bu dünyada gözüm kalmadı benim.
Merdiven dayadı yaş atmış beşe
Bende ne sevinç kaldı ne de neşe
Otuz beşe aldım sattım on beşe
Bu işçe bir karım olmadı benim.
Solunca bahçemde tomurcuk gülüm
Bana benden oldu en büyük zulüm
Ayaklar çekmiyor tutmuyor elim
Dünyadan umudum kalmadı benim.
Küçük yaşta çıktım gurbet ellere
Hasretim köyümde açan güllere
Haberini sorum esen yellere
Dünyadan haberim olmadı benim.
Açtı güz gülleri soğua, ayaza inat
Göçmen kuşlar sılaya açtılar kanat
Bense bu hayattan almadım bir tat
Bu dünyada gözüm kalmadı benim.
Dünya döndü ben sallandım içinde
Ahtım kaldı bir güzelin sarı saçında
Beyaz güller açtı benim başımda
Bu dünyada gözüm kalmadı benim.
Ne ilkbahar gördüm ne de son bahar
Yaz günü başıma yağdı beyaz kar
Dediler ki bir gün güneş de doğar
Hayatıma güneş doğmadı benim.
Güz ayları geldi her gün hastayım
Bir gün neşeliyim bir gün yastayım
Yad eller elimden aldılar payım
Bu dünyada gözüm kalmadı benim.
Bir umutla düştüm hayat yoluna
Koşa- koşa geldim yolun sonuna
Bu hayatın yükü bindi boynuma
Neşeli bir günüm olmadı benim.
Bir sabah uyanıp kalktım çok erken
Engellendim hedefimi giderken
Güz geldi güllerim açacak derken
Çiçeğimi kökten kestiler benim.
Kural böyle konulmuş ezelden beri
Benim gibi çok insanın kaderi
Yolun sonundayız dönülmez geri
Gidecek bir yerim kalmadı benim.
Sorma bana sonu nasıl olacak
Açan güz gülleri bir gün solacak
Sanma ki bu dünya bana kalacak
Bildiğim tek gerçek işte bu benim.
Hedef belli uzun yolun sonunda
Varacağımız yer bir küçük oda
Şayet nasip kısmet olursa o da
Sorarsan bildiğim işte bu benim.
