Son zamanlarda özellikler Twitter’da, genç öğretmen arkadaşlarımızın, köy okullarındaki öğrencileriyle yaptıkları aktiviteleri paylaştıklarını görüyoruz.
Bunlar güzel şeyler…
Önceki gün ben de bu paylaşımlardan birine denk geldim.
Sosyal medyada gezerken bir paylaşıma rastladım ve önce gülümsedim, ardından da hüzünlendim.
Köy okulunda olduğunu tahmin ettiğim bir öğretmen arkadaşımızın, sabah saatlerinde öğrencileriyle birlikte paylaşmış olduğu fotoğrafta, yeni yakılacak sobanın önünde toplanmış ve dışarıdan topladıkları odunlarla sobayı yakmaya hazırlanmışlar.
Okumak için büyük zorluklardan geçen minikler, bu yaşta, sadece sınıfı ısıtmak için bile büyük bir sorumluluk sahibi olmuşlar.
Burada şehir merkezinde kaloriferli, sıcak sınıflarda eğitim gören öğrencilerin, ne kadar büyük bir nimete sahip olduklarının farkına vardım.
Devlet ve hayırseverler tarafından köy okullarına yardım yapılıyor.
Ancak bu ne kadar yeterli...
Geçmiş yıllarda öğrencilerden aidat toplanırdı. Ancak bu uygulama kaldırıldı. Şimdi ise aileler sadece dilerse yardıma bulunuyor.
Peki, bu köy okulları kendi çabaları ve nadiren yapılan yardımlarla nasıl ayakta kalacak. Bu çocukların sadece yakıt değil, birçok konuda yardıma ihtiyacı var.
Kırtasiye malzemesinden tutun da, soğuk kış aylarında ayağına giyeceği botu, omzuna atağı montu, beslenmesi ve daha birçok gider.
Bu benim gördüğüm sadece bir okul… Bunun gibi binlercesi var.
Allah yardımcıları olsun…
Özellikle kış aylarında işleri daha da zor…
Bu yazı inşallah devlet büyüklerimize, hayırseverlere bir hatırlatma olur.
Tabii ki yardımda bulunan çok iyi yürekli insanlar var.
İnşallah bunların sayısı daha da artar.
Bu yazım da buna vesile olur…
