Yürekler yaralı eğik kaşımız
Zehir oldu hazır pişmiş aşımız
Hala uslanmıyor delibaşımız
Söyleyecek söz kalmadı neyleyim.
Her tarafı sardı salgın hastalık
Kimse diyemiyor iyilik sağlık
Ağrımayan başa bağladık yağlık
Gidilecek yol kalmadı neyleyim.
Kimse tutmaz oldu büyük sözünü
Herkes unutuyor kendi öz ünü
Biz bir türlü yapamadık düğünü
Ocak söndü köz kalmadı neyleyim.
Seher vakti yeller çok sert esiyor
Eski dostlar bir birine küsüyor
Seviyorum diyor ama kesiyor
Tükürecek yüz kalmadı neyleyim.
İtaat etmez oldu evlat babaya
Gardaş diye sarılıyor ele obaya
Herkes düşmüş başka başka çabaya
Söyleyecek söz kalmadı neyleyim.
İnsan başkalaştı zamane azdı
Dostlar birbirinin kuyusun kazdı
Başımızda bela sanki çok azdı
Katlanacak hal kalmadı neyleyim.
Yaradan dünyaya verince derdi
Bu derdin korkusu herkesi gerdi
Karar verdik suçlu gördük devleti
Kader diyen kul kalmadı neyleyim.
Hiç yok saydık kaideyi kuralı
Acımadan kestik bindiğimiz dalı
Kimi öldü gitti kimi kaldı yaralı
Söz dinleyen il kalmadı neyleyim.
Maske takmak hepimize zor geldi
Birbirimizden uzak durmak ar geldi
Herkes bir şekilde yasayı deldi
Söyleyecek söz kalmadı neyleyim.
Tarlada ekini yeşilken yolduk
Evlerimizi bırakıp çarşıya dolduk
Bütün kabahati devlete bulduk
Üfürünce kül kalmadı neyleyim.
Kimisi sap dedi kimisi saman
Ortalık bir anda oldu toz duman
Şimdi ne olacak halımız yaman
Gidilecek yol kalmadı neyleyim.
Hiç işimiz yokken çıktık çarşıya
Her şeyi yok sayıp geçtik karşıya
Bin bir çeşit kulp taktılar aşıya
Söyleyecek söz kalmadı neyleyim.
Devlet ilaç verdi kimse içmedi
Hiç kimse israftan lüksten geçmedi
Herkes bildiğine bu doru dedi
Söz dinleyen kul kalmadı neyleyim.
Alleme kesildi dünkü ümmiler
Hep tevil edildi doğru bilgiler
Bu devirde sahte çıktı sevgiler
Gerçek seven kul kalmadı neyleyim.
Gerçeği haykıran ozanlar sustu
Bozguncu devlete olan kinini kustu
Deryalar denizler yandı tutuştu
Sığınacak yer kalmadı neyleyim.
