GEÇEN sabah çocukları okula bırakırken radyodaki bir haber dikkatimi çekti.
Haber aynen şöyleydi;
“...İsviçre’de Federal Meclis’in üst kanadı Eyaletler Meclisi gündem yokluğu nedeniyle kapılarını açmadı. Meclis, bu yıl içinde daha önce de kapılarını tartışılacak gündem olmadığı için açmamıştı.
Eyaletler Meclisi Başkanı Karin Keller-Sutter, İsviçre medyasına göre, meclise danıştıktan sonra oturumu açmanın gereksiz olacağına karar verdi.
İsviçre’de meclis gündem olmadığı halde kapılarını açmak yerine kapalı kalarak aynı zamanda harcamalardan tasarruf ediyor.
Buna göre 46 üyeli meclisin her bir üyesinin meclise günlük maliyeti 735 İsviçre frangı. Bu yıl iki kez kapılarını kapatan meclisin 67 bin İsviçre frangı tasarruf sağladığı bildirildi.
İsviçreli bazı parlamenterler tasarruf ile sonuçlanan bu uygulamadan sonra gelecekte meclisin önemli bir meselenin olmadığı bütün günlerde benzer şekilde kapalı tutulması görüşünü savunuyor...”
Haber Euronews televizyonu kaynaklı.
Yani adamlar her türlü refaha, her türlü imkana sahip olmalarına rağmen “gereksiz” gördükleri hiç bir şeyi yapmıyorlar.
Böyle olunca da ülkede her geçen gün refah düzeyi artıyor, ekonomik anlamda dünyaya hükmetme şansını elde ediyorlar.
Peki bizde nasıl.
Tam tersi.
Bırakın Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni en küçücük bir belediye meclisi dahi “mutlaka bir gündem maddesi” bulur ve toplanır.
Hatta toplanmadığı taktirde üstüne üstlük “çalışmıyorlar, bak meclisi bile toplamıyorlar...” diyerek zılgıtı yiyorlar.
Yani tasarrufmuş, milli şuurmuş bizim için sadece lafta.
O yüzden güzel şeyleri örnek almamız gerekiyor.
Yönümüz Avrupa olabilir, onlardan güzel örnekleri de kendimize alalım ama; biz tam tersini yapıyoruz.
Ne kadar bağnaz, ne kadar örf ve adedimizden uzak, ne kadar saçpa sapan örnek varsa kendimize uyarlamaya çalışıyoruz.
Bir deniyoruz iki deniyoruz sonrası elimizde patlıyor.
Velhasıl; günün birinde acaba bizim ülkede de “tartışılacak bir konu bulanamadı” diye meclislerimiz toplanmamazlık yapar mı!
Olur mu olmaz mı bilemem ama, tek temennimiz, sorunsuz, terörden arındırılmış, milli bütünlüğü sağlanmış, refah düzeyi yüksek bir Türkiye hepimizin istediği bir gerçektir.
Biz görürmüyüz, görmezmiyiz ama inşallah bizden sonrakiler görür.
Tek umudumuz o...
İsviçre meclisi!...
