Kimsenin başına gelmeden anlamadığı ne kadar çok şey var. Hastalıklar, fiziksel, zihinsel engeller ve daha birçok sağlık sorunu…
Doğuştan gelen ya da sonradan yaşanılan bir sorun sonucunda, engelli bireylerin bazı yaşamsal faaliyetlerden yoksun kalmasına ‘engelli’ olma durumu deniyor.
Hayatınızda, evinizde ya da çevrenizde engelli olan biri var mı? Engelli bireylerin ailelerinin nasıl hissettikleri ile ilgili konuşmak istiyorum ama önce engelli bireyleri anlayabilmemizin çok önemli bir şartı var, ‘empati’ zaten birini anlamanın en iyi yolu empatiden geçiyor. Empatiyi bilmek ile uygulamak arasındaki farkı, empatiyi bilerek uygulayan insanlar kavrayabiliyor.
Kendimizi yerine koyduğumuz engelli bireylerin hislerini tanımamız, engelli bireylere yardımcı olabilmemiz adına, ilk sırada yer alıyor.
Engelli bir bireyi anlamak için önce toplum içindeki davranışlarımızın kontrolünü sağlamamız lazım. Bunun en kolay yolu da kurduğumuz cümlelerden geçiyor. Örneğin toplum içinde ya da arkadaşlarınızla şakalaşırken kurduğunuz cümleler… Sağır mısın duymuyor musun! Kör müsün görmüyor musun! Elin mi yok tutsana! Konuşsana dilini mi yuttun!... söylerken ne kadar normal geliyor, okurken gelmediği kadar normal.
Önce kendimizde düzeltmemiz gereken davranışlar bunlar diye düşünüyorum. Daha sonra, kurduğumuz empati, zaten bu cümleleri kurmamızın önüne geçiyor.
Engelli bireyleri ve engelli bireylerin ailelerinin ne hissettiğini anlayabilmek için, başımıza gelmesini beklememek gerekiyor. Bizim tutum ve davranışlarımız, hem engelli bireylerin hem de engelli bireylerin ailelerinin ruh sağlığını, psikolojilerini olumlu yönde etkiliyor.
Hayatı, içinde bulunduğu engel durumundan dolayı zaten zor olan engelli bireylerin, yaşadığı zorluklara çok basit bir örnek verecek olursak; duyma engelli bir bireyin kullanacağı otobüs kartının üzerinde, büyük harflerle yazan ‘engelli’ yazısı ile her gün yüzleşmek zorunda kaldığını görebilirsiniz.
İnsanların tuhaf, sorgulayıcı bakışları ya da düşünmeden kurduğu cümlelerden önce bu gerçeğin, psikolojisini zaten zihinlerinde ve bedenlerinde karşılıyorlar.
Bu yüzden önce cümlelerimizi, tuhaf bakışlarımızı düzelttikten sonra hepimizin birer engelli adayı olduğumuzu unutmayalım.
