Hayatta bazı yollar vardır; bir kere çıkınca geri dönmek mümkün değildir. Benim yolculuğum, henüz 14 yaşında sivil toplum kuruluşlarının kapısından içeri adım atmamla başladı. O günden bugüne Kızılay’da görev aldım, Genç Kimder’de başkan yardımcılığı yaptım, TÜGVA’da ve farklı vakıflarda sorumluluklar üstlendim.
Her biri bana ayrı bir ders, ayrı bir hayat tecrübesi kattı. Sivil toplum kuruluşları, yalnızca yardım etmek için bir alan değildir. Onlar aynı zamanda insanın kendisini keşfettiği, çevresini genişlettiği, dostluklar kurduğu birer hayat okuludur. Bir etkinlikte tanıştığınız kişi, yıllar sonra en yakın dostunuz olabilir. Bir gencin yüzündeki tebessüm ya da bir ihtiyaç sahibinin duası, size dünyaları unutturabilir.
Bu yolun en değerli yanı, gönüllülüğün insana kattığı derinliktir. Çünkü bir başkasının hikayesine dokunurken, aslında kendi hikayeni de yeniden yazarsın. Kimi zaman dayanışmayı, kimi zaman sabrı, kimi zaman da liderliği öğrenirsin. Ve fark edersin ki, sivil toplum kuruluşları sadece başkasına değil, insana kendi vicdanına da ayna tutar. Bugün geriye baktığımda, genç yaşta attığım adımların bana kazandırdığı tüm değerler için şükrediyorum. Sivil toplum kuruluşları bana yalnızca görev değil, hayatı daha derinden anlamanın yolunu sundu.
Görüyorum ki, gönüllülük bir kez kalbe düştüğünde insanın hayatında silinmez izler bırakıyor. Birlikte omuz omuza verilen emekler, sadece toplum için değil, kendi ruhumuz için de en güzel yatırımdır. Çünkü iyiliğin karşılığı her zaman daha büyük bir iyilik olarak geri döner. Bu yüzden sivil toplum yolculuğu bitmeyen bir öğrenme, bitmeyen bir büyüme serüvenidir. Ve ben bu serüvenin her anını şükranla yaşıyorum…
