Doğum günleri çoğu kişiye kutlamayı hatırlatır. Bana göreyse bu gün, insanın kendi içine döndüğü, ‘’neredeyim, nereye gidiyorum?'' diye sorduğu en dürüst aynadır. Mumlar üflenir, hediyeler verilir ama asıl mesele içimizdeki muhasebedir.
Her yıl, yeni bir başlangıcın işaretidir aslında. Neleri başardık, neleri erteledik, hangi kararlar bizi ileri taşıdı? Sorular basit görünür ama cevapları çoğu kez hayatın ağırlığını hatırlatır. Çünkü doğum günleri sadece neşeyi değil, eksiklerimizi ve yarım kalan hayallerimizi de yüzümüze çıkarır. Ve belki tam da bu yüzden değerlidir.
Her yaş, içimizde bir kıvılcım yakar. Bazen küçük bir karar, bazen eski bir alışkanlığı bırakma cesareti, bazen de kendimizi affetmeyi seçmek… Bunların hepsi bir başlangıçtır. İnsan, geçmişin yükünü ne kadar hafifletebilirse, yeni yaşın yolunu o kadar berrak görebilir.
Yaş almak ömrü çoğaltmak kadar, fazlalıkları geride bırakmaktır. Belki de asıl kutlama budur: kendi içimizde yeni bir ışık yakmak, karanlığın içinde yeniden yol bulmak.
Eylül’de doğan herkesle birlikte ‘’iyi ki doğduk'' diyerek kendi yılbaşımıza adım atıyoruz. Dilerim bu yeni yaş; bize umut, farkındalık ve huzur getirsin.
