Şehirleri anlamanın en kolay ve en doğal yollardan biri sokak kedilerine bakmaktır. Evet, biraz tuhaf gelebiliyordur. Ama inanın bana, nerede kedi sayısı fazlaysa orada iyi insanların varlığı daha fazla demektir.
Mersin’de, Ankara’da, Eskişehir’de, Antalya’da dolaştığınızda fark edersiniz. Kafanızı kaldırdığınızda hemen bir kedi görebilirsiniz. Bir köşede güneşleniyor, bir apartman önünde mırıldanıyor, bazen de meraklı gözlerle sizi izliyorlardır.
Orada yaşayan aslında sadece kedi beslemekle kalmazlar. Aynı zamanda vicdanını, şefkatini ve empati duygusunu da gösterir.
Sokakta çok kedi olması, aslında bir toplumun niyetini bize gösterir. Kediler neyin doğru neyin yanlış olduğunu sorgulamaz, sadece var olurlar. Ama onları sahiplenecek kadar merhametli olan insanlar vardır.
Öte yandan, bazı şehirlerde kedilerin sayısı azdır. Sokaklar boş, sessizlik hakimdir. Bazen bunun ardında da duyarsızlık bireyselleşmiş yaşam tarzı veya merhametsiz insanlar vardır. Bu tür şehirlerde sokaktaki canlıya karşı ilgisizlik, insan ilişkilerine de yansır. Yani bir yerde kedi azsa, orada insanların birbirine karşı daha mesafeli veya duygusal olarak soğuk olabileceğini düşünmek yanlış olmaz. Toplumsal olarak daha katı, geleneksel ya da yobaz bir yapının hâkim olduğunu görebilirsiniz. Mesela Kayseri, Kırşehir, Kırıkkale…
Her yere cami ve ibadet yerleri açmak maalesef bu duruma çözümde olmuyor. Toplum vicdanı hoşgörü ve insan ilişkilerindeki sağduyusu sadece ibadet mekânlarının sayısıyla sağlamak mümkün değil. Cami ve ibadet yerleri bazı inşalara huzur verebilir. ama gerçek merhamet ve empati, günlük yaşamın içinde, sıradan insan davranışlarında kendini gösterir. Yani sokak kedisine uzanan bir el insanlara uzanan bir eldir aslında.
Tabii burada dikkat edilmesi gereken bir nokta var. Sokakta kedi çok diye her şey mükemmel değildir. İnsanların kalitesi sadece kedi sayısıyla ölçülemez ama kedi sayısı bir ipucu verir. Bu yüzden bir şehirde yürürken etrafınıza bakın, kedilerin sayısını gözlemleyin.
