Gençlerin hayalleri ile gerçekler arasındaki makas her geçen gün açılıyor. Bir yanda evlenmek, yuva kurmak, araba almak isteyen bir nesil; diğer yanda asgari ücretin altında ezilen, ehliyet ya da meslek kursu için aylarca para biriktirmek zorunda kalan gençler…
Servis ücretleri, otobüs kartı, yemek masrafı, yurt ya da ev kirası… Bir öğrencinin temel ihtiyaçlarını karşılaması bile aile bütçesini zorluyor. Kayseri’de dahi öğrenci evlerinin kirası ortalama maaşın yarısını aşıyor. Ulaşım için ödenen para ay sonunda cepte kalacak üç beş kuruşu da götürüyor. Bu durum okumak kelimesinin yanına artık otomatik olarak masraf kelimesini ekliyor.
Üniversiteyi bitiren gençler içinse tablo değişmiyor, aksine ağırlaşıyor. Evlenmek isteyen bir çiftin karşısına çıkan kira fiyatı, beyaz eşya masrafı veya düğün bütçesi, gençleri daha ilk adımda borca sokuyor.
Bir gencin kendini geliştirmek için harcaması gereken tutar, çoğu zaman ailesinin tüm ay boyunca yaptığı alışverişin toplamına eşit.
Gençlerin geleceğe dair kurduğu planlar, ekonomik engeller yüzünden sürekli erteleniyor. 20’li yaşlarda kendi evini kuran, işini açan, hayata karışan gençlerin yerini, borçlarını ödemek için yıllarca çabalayan bir nesil aldı.
Yani gelecek diye bir şey kalmadı.
İleride düzelir deniliyor ama bugünü kolaylaştıracak adımlar atılmıyor.
