Toplumumuzda bazı kalıplar vardır yıllar geçse de şehirler büyüse de alışkanlıklarımız değişse bile bir türlü peşimizi bırakmayan gereksiz ve saçma kalıplar...
Bekar evi ifadesi mesela. Gereksiz bir ayrımı taşıyor.
Ben tek başıma yaşayan biriyim ve yıllardır bu ifadeyi duydukça tuhaf bir huzursuzluk hissediyorum. Sanki yalnız yaşadığım için evimin başka bir kategoride değerlendirilmesi gerekiyormuş gibi. Halbuki nedir ki? Dört duvar, bir yaşam alanı, bir insan… Hepsi bu. Ama birileri buna mutlaka bir etiket yapıştırmak zorundaymış gibi davranıyor.
Bekar evi denildiğinde toplumun çoğunun aklında hâlâ belli klişeler canlanıyor düzensiz bir ortam, sürekli bir gürültü, kapısı hiç kapanmayan bir ev, sorumsuzluk, dağınıklık… Tek başına yaşayan herkes böyle değil. Dahası bu eski algılar kendini geliştiremeyen kişiler tarafından son bulamıyor.
Bugün şehirlerde tek başına yaşayan milyonlarca insan var. İşinden dolayı şehir değiştiren gençler, kendi ayaklarının üzerinde durmak isteyen, sakin bir hayat tercih edenler… Bunların hepsi aslında tek kişilik hanedir. Dünyanın pek çok yerinde bu, basitçe single living olarak geçiyor. Bizde ise hâlâ bekar evi gibi hem sınırlayıcı hem de yargı barındıran bir ifade kullanılıyor.
Neden mi saçma buluyorum?
Bir insan yalnız yaşıyor diye neden evi farklı bir kategoride değerlendirilsin? Ev dediğimiz şey, içinde yaşayan kişinin karakterini, düzenini, alışkanlıklarını yansıtır. Medeni durumunu değil.
Kaldı ki bekar kelimesi bile artık yetersiz bir tanım. İnsanların hayatları, yaşama biçimleri, ilişkileri eskisi gibi değil. Yalnız yaşayabilirsin, evli olabilirsin, olmayabilirsin… Bunların hiçbiri evin düzenine, değerine ya da yaşam kalitesine dair bir şey söylemez.
Tek kişilik hane dendiğinde mesele daha sade ve daha nötr bir zemine oturuyor. Kimseyi kategorize etmiyor, yargı oluşturmuyor.
Sonuçta ev dediğin yer güven duygusudur. Kendine ait bir alan, bir nefes, bir düzen… Ev, evdir. İçinde bir kişi de yaşasa evdir, iki kişi de yaşasa evdir, bir aile de yaşasa evdir.
Yani kısacası, BENİM YAŞADIĞIM YER BEKAR EVİ DEĞİL.
Burası benim hayatımın alanı.
Ve bir etiketle sınırlandırılmayacak kadar değerli.
