Eskiden insanlar çalışır birikim yapar ve kendi evlerini alırdı.
Bu süreç uzun sabır gerektiren ama ulaşılabilir bir hedefti. 1990’lı yıllarda ya da 2000’li yılların başında bir ev almak, hayat planının doğal bir parçasıydı. İnsanlar aylık gelirlerinden tasarruf eder bir miktar peşinat biriktirir ve birkaç yıl içinde kendi evine kavuşurdu.
O zamanlar bir milyonluk ev zenginliğin göstergesiydi. Milyonluk evde oturuyorum demek çevrede imrenilen bir başarıydı.
Artık en mütevazı evler bile iki milyon TL’den başlıyor. Gelirlerin aynı hızla artmadığı, kiraların ve yaşam maliyetlerinin hızla yükseldiği bir dönemde kendi evine sahip olmak neredeyse imkânsız hâle geldi. İnsanlar aylarca, hatta yıllarca birikim yaparak sadece peşinatı karşılayabiliyor, gerisini bankaya borçlanmadan tamamlamak ise çoğu kişi için hayal…
Konut fiyatları son yıllarda istikrarlı bir şekilde yükselirken maaşlar ise enflasyon karşısında eriyor. Dolayısıyla yıllarca çalışan bir aile ya da yeni evlenmiş bir çiftin kendi evine ulaşması eskisine göre çok daha zor ve uzun bir sürece evrildi.
Bununla beraber sosyal algıda değişti. Eskiden ev, insan hayatının doğal bir kilometre taşıydı. Şimdi ise ev sahibi olmak, çoğu kişi için neredeyse bir lüks tüketim hâline geldi. Ev sahibi olamayan insanlar bir türlü statü ve güven duygusunu sağlayamıyor.
Peki 2 milyona nasıl ev alınır?
Bugün 2 milyon TL ve üzerindeki evleri sadece kredi çekebilenler veya dededen zengin olanlar alabiliyor. Ortalama bir çalışan bankadan kredi çekmeden kendi başına böyle bir mülkü almakta neredeyse imkânsız.
