20’li yaşlarımda kendime motto edindiğim ve hayatımın her alanında yaşadığım olaylarda kendime hatırlattığım o söz ‘Hayat sana limon veriyorsa, limonata yap’ oldu.
Tatlı, ekşi, acı, bazen bol acı… Tıpkı mutfaktaki tatlar gibi, hayatın da çeşitleri var. Hayatın bazı dönemleri zor olur, yaşanan acı hiç geçmeyecek gibi gelir. Ama dünyadayız. Her şey değişir, her şey geçmese bile etkisini azaltır. Tıpkı yemeklerdeki acılar gibi. Su içeriz, yoğurt yeriz bastırırız. Yaşam da da bu hayata inanmak ve devam etmekle başlar.
Uzaktan konuşması kolay diyebilirsiniz elbette ama benim de kendi çapımda deneyimlediğim ve bana çok acı gelen olaylar yaşadığım zor zamanlar oldu. Yine de her seferinde dönüp dolaşıp hep o mottoma sarıldım. Öğrendim ki hep kusursuz şeyler olmayacak. Hayat her zaman gül bahçesi sunmayacak. Bazen çürük limonlar olacak, bazen limonatanın şekeri az olacak…
Ama çürük limonu değerlendirmekte, şekeri az olan limonatayı tatlandırmakta bizim elimizde… Hayat bize istemediğimiz veya beklemediğimiz sürprizleri yaptığında iki seçeneğimiz var: ‘Neden ben’ diye hayıflanmak ya da ‘Ben buradan ne kazanacağım’ diye düşünmek. Neden ben sorusunun cevabını bulamayacaksınız. Sadece zaman kaybı olacak. ‘Ben buradan ne kazanacağım’ sorusu sizi bir sürecin içine alacak. Deneyimlediğiniz şeyler belki de daha acı olacak ama zaman burada bize daha çok güç katacak.
Bana göre hayatın sırrı acı veya ekşi tadı biraz tatlandırabilmekte. Bazen suyumuz eksik kalır, bazen şekerimiz, bazen de limonumuz. Ama günün sonunda en güzel limonata bile onu yapmaya niyet edenin elinde şekillenir…
