Her insanın hayatta bazı cümleleri vardır. Bazen bir filmde duyduğumuz söz, satır aralarında denk gelen bir yazı, bir kitap cümlesi veya mentor olarak gördüğümüz insanın ağzından çıkan bir söz… Bazı iyi ve kötü zamanlarımızda denk gelen bu sözler zamanla aklımıza ve kalbimize yerleşir. Böyle sözleri zamanla düstur ediniyoruz.
Benim de bu hayatta son zamanlarda düstur edindiğim cümle bu oldu:
‘‘Bazen her şey olması gerektiği kadar olur ve bu güzeldir.’
Eskiden her şeyin tam, planlı, eksiksiz ve kusursuz olmasına çok takılırdım. Bir şey eksik kaldığında veya istemediğim gibi olduğunda emeklerimin boşa gittiğini hissederdim. Zamanla öğrendim ki bazı şeyler eksik kalmak için hayatımıza giriyor.
Bu yaşımda öğrendim ki hayatın bir güzelliği de o eksik olan şeylerde saklı. Eksik kalan şeyleri nasıl tamamlamam veya tamamlamam gerektiğini görürken, süreçte öğrendiklerim bana her zaman ders oldu. Bir de teslimiyetin ne olduğunu öğrendim galiba. Bir şeylerin olduğu kadar olması bana teslimiyet ve kabulü öğretti.
Şimdi geriye dönüp baktığımda olmadı dediğim her şeyin daha güzel öğretilerle olması gerektiği kadar olduğunu görüyorum. Bazen olmuyor. Olmaması da daha iyi oluyor. Bunu da zamanla görüyor ve öğreniyorum. Ve evet gerçekten bu duyguda, bu teslimiyette olmak insana ayrı bir güç ve huzur veriyor.
En güzel eksik belki de olanı sevebilmekte ve eksik kalanla barışabilmekte…
