Gazze yıllardır abluka altında. İstatistiklere sığmayan bir dram yaşanıyor; elektrik yok, ilaç yok, temiz su yok. Çocukların açlığı, hastaların çaresizliği çoğu zaman rakamlara indirgeniyor. İşte tam da bu noktada, denize açılan Sumud Filosu devreye giriyor.
Geçtiğimiz haftalarda 40’tan fazla ülkeden aktivist, doktor, siyasetçi ve gazeteci bir araya gelip Akdeniz’e açıldı. Amaç, Gazze’ye insani yardım ulaştırmak. Yola çıkışın sembolik değeri çok büyük: Ablukayı hatırlatmak, sessizliğe karşı ses olmak. Elbette yol kolay olmadı. Tunus açıklarında bir tekne insansız hava aracıyla vuruldu, gemiler sık sık taciz edildi, iletişim kesildi. Son günlerdeyse İsrail donanması harekete geçti; bazı gemiler durduruldu, yönleri değiştirildi. Katılımcılar arasında Greta Thunberg gibi dünya çapında tanınan isimler de var. Bu da filonun etkisini katlıyor.
Benim gözümde Sumud Filosu, sadece yardım taşımıyor. Asıl yüklediği şey vicdan. Çünkü bu tekneler Gazze’ye ulaşsa da ulaşmasa da bir gerçeği hatırlatıyor: Dünyada hâlâ sessiz kalmayan insanlar var.
Evet, risk büyük, sonuç belirsiz. Ama bu gemiler gösterdi ki, bazen bir avuç insan, bütün dünyanın dikkatini bir limana çevirebilir. Gazze’nin karanlığında bir ışık yanıyorsa, o ışığın kaynağı belki de tam da bu küçük teknelerdir. Şahsen Sumud Filosunu umut konvoyu olarak görüyorum. Gazzede yaşananlar hepimizin yüreğinde bir sızı. Özellikle çocukların halini gördükçe boğazım düğümleniyor. Oyun oynamaları gereken yaşta savaşın içinde yaşam mücadelesi veriyorlar. Umarım bu savaş son bulur bir an önce ve çocuklar asıl yaşamaları gereken hayatı yaşarlar.
