Son yıllarda sıkça duyduğum bir cümle var. Sizde denk geldiniz mi hiç bilmiyorum. ‘Onun psikolojisi bozuk.’ Evet insan ruhu hassastır herkesin kendi yaraları vardır. Ama ne yazık ki bazıları bu cümleyi işledikleri bencilliklerin, yaptıkları kötülüklerin üstünü örtmek için kullanıyor. Birine kırıcı davranıp ardından aslında depresyondayım diyor. Empati kurmuyor bencilliğini benim de travmalarım var diyerek meşrulaştırıyor.
Oysa gerçek psikolojik sorunlar küçümsenecek ya da bahaneye dönüştürülecek şeyler değil. Aksine tedavi edilmesi üzerine gidilmesi gereken ciddi durumlar. İnsan bazen gerçekten yardım istemeli profesyonel destek almalı. Ama kötü niyeti, sorumluluklarını reddetmeyi, başkasını incitmeyi ruh sağlığı kılıfına sokmak hem kendine hem topluma zarar veriyor.
Çünkü bir noktadan sonra şu farkı koymak gerekiyor,
Psikolojik sorun, sorumluluğu ortadan kaldırmaz. İnsan kendini geliştirmek, eksik yanlarını fark etmek, gerekirse tedavi olmak zorundadır. Sürekli başkalarını kırıp ardından “Ben buyum, kusura bakmayın” demek, aslında en büyük bencilliktir. Belki de bu yüzden, hayatın içinde bir sınır çizmek gerekiyor. Karşımızdakine şefkatle yaklaşmak, ama aynı zamanda şunu bilmek: Şefkat, hiçbir zaman kötülüğü mazur göstermemeli.
Bazen en doğru tavır, susup kabul etmek değil, açıkça söylemektir: Hayır, bu davranışın bahanesi olamaz. İyileşmek istiyorsan yardım al, ama başkalarının canını yakarak yol alamazsın.
Çünkü gerçek iyileşme, başkasını suçlayarak değil, aynaya dürüstçe bakarak başlar.
