Bir zamanlar yaz ayları denizle, tuzla, güneş kremiyle, ıslak saçlarla, şezlong gölgeleriyle özdeşti. Şimdi ise tatil bavulunun yerini evrak çantası, plaj terliğinin yerini sabah servisi aldı. Şezlong yerine üçlü koltuklara uzanıyoruz, ama bu sefer evde dinlenmek için değil, ofiste kahve molası vermek için.
Güneşlenmek artık bir lüks. Güneş ışığı değil, ekranlardan gelen soğuk mavi ışıkla bronzlaşıyor ruhlarımız. Denize girmek mi dediniz? Artık çoğumuz sabah mesai sularına dalıyor, akşam çıkış ziliyle ancak nefes alabiliyoruz.
Tatil beldeleri sosyal medyada kaldı. Gerçekte ise hesap makineleriyle tatil planı yapıyoruz. Uçak bileti mi? Ay sonunu getirmekle meşgulken, gökyüzüne değil en fazla market indirim broşürlerine bakıyoruz. Otel mi? Artık kahve zincirlerinde üç gün oturmak kadar bile hesaplı değil.
Ekonomik kriz yalnızca cebimizi değil, hayallerimizi de daraltıyor. Tatil artık bir ihtiyaç değil, bir hayal. Ve en çok da gençler için… Diplomayla birlikte gelen tek şey işe giriş değil, tatile çıkamama gerçeği.
Yine de yaz burada. Balkonlar plaja, apartman boşlukları Ege koylarına benzetiliyor. İnsan, umudu uydurmayı da biliyor. Ama her şeyin yerine bir alternatif bulmak zorunda kalmak, artık bu ülkenin yeni normaline dönüştü.
Şezlong yerine üçlü koltuk, güneş yerine mavi ışık, deniz yerine mesai… Teşekkürler ekonomik kriz, tatilin de ruhunu emdin.
