Orgaznizasyonların 10 tane temek prensipleri bulunmaktadır;
1.”İşe göre“ değil “Adama göre” iş politikası güdülmemelidir,
2.Amaç farklılıkları olmamalıdır,
3.Örgütlenmenin gereğine inanmamak,
4.Uzmanlaşma prensibine uymamak,
5.Tek amire bağlı olmama,
6.Tek tek bağlı olma,
7.”Asgari kademe”nin olmayışı,
8.Delegasyon yetersizliği,
9.Çok geniş kontrol ağına sahip olmak,
10.Kademe ve fonksiyonu belirtmeyen unvanlar.
Mevcut işin gerektirdiği elemanı bulmak yerine, alınacak adama nasıl bir kadro yaratabiliriz anlayışıyla hareket edilmemelidir. Bu uygulamaya bir kez kapı açılınca artık önü alınamaz ve bir virüs gibi yayılmaya başlar.
Organizasyonda yer alan bireylerin bireysel amaçları ön plana çıkmamalı, tüm çalışanlar sadece kurum amacına yönelmelidirler.
Örgütlenme bir işletmenin olmazsa olmazıdır. Üst düzey yöneticiler iyi bir örgütlenme sağlanmadan işlerin yürümeyeceğine inanmalıdırlar.
Herkesin her işi bilmesi ve her işe koşmaları, uzmanlaşma prensibine aykırıdır. Tabi bu prensip rotasyonu inkâr etmemektedir. Uzmanlaşma sağlanmalı ve benzer uzmanlıklar aynı grupta toplanmalıdır.
Örgütlerde astın fonksiyonel ve idari açıdan tek amire bağlı olması gerekir. Bir çalışanın birden fazla amire bağlı olması örgütsel ahengi bozacaktır.
Sebebi ne olursa olsun fonksiyonel organizasyonlarda zorlamayla ara kadrolar koymak ve kaldırmak komik olacaktır, daha da kötüsü asgari kademe ilkesi de zedelenmiş olacaktır.
Asgari kademe prensibi, bir örgütte en üst ile en ast arasındaki kademe sayısının asgaride tutulmasını öngörür.
Yetkinin delege edilerek, işlerin fiilen yapıldığı kademelere doğru yetkinin delege edilmesi gereğini ortaya çıkarır. Geleneksel olarak yönetilen işletmelerde “ipleri elinde tutma” uğruna merkezi kararlar alındığı görülür.
Norm kadrolar oluşturularak işletmelerin kontrol alanı sorunu temelden çözülmektedir. Yapılan bir çalışmaya göre üst düzey bir yönetici altındaki 9 yardımcıyı, bir formen ise en fazla 50 astı kontrol edebilmektedir.
İnsan yöneten kişilere verilen unvanlar, kişinin yönettiği birimi ifade edebilmelidir. Kişilere verilen unvanlar başarıya karşılık veya görünüşü kurtarmak için verilmemelidir.